Ik heb mijn leven lang gedroomd…
Ik heb mijn leven lang, 76 jaar nu al, gedroomd, dat alle mensen van nature goed zijn. Samenwerken aan het welzijn van de familie, de groep, ja de gehele mensheid. Mijn ouders hebben elkaar ontmoet tijdens de Tweede Wereldoorlog en hebben zich verzet tegen de onvrijheid, die zij een groot deel van hun -nog jonge leven- werd afgenomen door een ‘boze buurman’.
Ervaringen
Ik ben ervan overtuigd, dat deze ervaring mijn ouders hun leven lang heeft achtervolgd. De verzetsgroep waarin zij actief waren is verraden en aan het eind van de oorlog op 16 februari 1945 werden mijn vader en mijn oom met nog enkele verzetsmensen gevangen genomen en in de Weteringschans gezet. De tweelingbroer van mijn vader is in de laatste weken van oorlog op 14 april 1945 door een vuurpeloton van de bezetter, samen met 9 andere gevangen genomen verzetsmensen vermoord.
Woede?
Ik vroeg mijn vader of hij niet verschrikkelijk kwaad is op de man, die hen verraden had. Mijn vader antwoordde:”In een oorlog gebeuren dingen, die in het gewone leven onmogelijk lijken. Er worden mensen opgepakt, gemarteld en bedreigd. Ik denk, dat onze ‘verrader’ in die situatie zijn gegevens heeft verstrekt. Een oorlog lost niets op en kent uitsluitend verliezers.” Deze woorden zijn mij mijn leven bijgebleven. Mijn oom werd vermoord op 25-jarige leeftijd, mijn moeder overleed vlak voor ze 43 zou worden en mijn vader werd net geen 68 jaar. Zij hebben, maar dat dringt pas nu echt goed tot me door, hun leven lang de oorlog met zich meegedragen. Zoals zo vele andere ook huidige oorlogsslachtoffers. Ik ben er door tot het besef gekomen, dat mijn vader gelijk heeft gehad.
Geloof in het goede, droom dat het kan…
Het heeft mij gevormd tot de pacifist, die weigert te geloven dat de gruwelijkste daden tijdens een oorlog van nature in de mens aanwezig zijn. Enkelen beginnen, steken hen die daarvoor gevoelig zijn aan en overweldigen met bruut geweld meestal willekeurige slachtoffers. Deze agressors zijn slechts enkelingen. De meeste mensen deugen en helpen elkaar als de nood aan de man komt. De overgrote meerderheid van de mensheid wenst echte vrede. Het moet toch mogelijk zijn aan te tonen, dat die enkelingen, die deze gruwelijke daden verrichten, in het niet vallen bij de massa, die dit gedrag, deze onmenselijke handelingen afkeurt. De geschiedenis leert dat ook de gruwelijkste aggressor meestal niet vredig aan zijn(/haar) eind komt. Er zal toch zoiets als inkeer en wroeging aan hun laatste adem vooraf zijn gegaan.
